Οι γείτονες έχουν γάτα, πως να προστατευτώ από το Τοξόπλασμα;

Η τοξοπλάσμωση οφείλεται σε ένα παράσιτο, το σπορόζωο Toxoplasma gondii, που ανήκει στα πρωτόζωα. Οι άνθρωποι μολύνονται κατά κύριο λόγο από τις μολυσμένες γάτες, που αποβάλλουν τις ωοκύστεις με το τοξόπλασμα στα κόπρανά τους, και το φέρουν στο τρίχωμα και το στόμα τους. Το παράσιτο μεταδίδεται επίσης όταν μολυσμένο κρέας καταναλωθεί ωμό ή μισοψημένο.
Εάν μια γυναίκα μολυνθεί από το τοξόπλασμα κατά τη διάρκεια της κύησης της, τότε και το έμβρυο διατρέχει τον κίνδυνο να μολυνθεί. Η προσβολή του εμβρύου, αν δεν αντιμετωπιστεί κατάλληλα, μπορεί να προκαλέσει ακόμη και αυτόματη αποβολή ή ενδομήτριο θάνατο, ή να οδηγήσει στη γέννηση βρέφους με σοβαρές ανωμαλίες στο νευρικό σύστημα και τα σπλάγχνα του.
Ωστόσο, η συχνότητα προσβολής του εμβρύου σχετίζεται με το στάδιο της κύησης. Ο κίνδυνος αυξάνεται με την πρόοδο της κύησης (15% για το πρώτο, 30% για το δεύτερο και 60% για το τρίτο τρίμηνο), αλλά η βαρύτητα της λοίμωξης του εμβρύου είναι αντιστρόφως ανάλογη.
Επειδή η οξεία λοίμωξη από τοξόπλασμα στις περισσότερες περιπτώσεις δεν δίνει συμπτώματα, πρέπει να γίνεται ορολογικός έλεγχος στην έγκυο κατά την πρώτη επίσκεψη στον μαιευτήρα.

Πώς θα αποφύγω το τοξόπλασμα;
Αποφεύγετε την κατανάλωση ατελώς μαγειρεμένων κρεάτων
Πλένετε καλά τα χέρια όταν χειρίζεστε ωμό κρέας.
Πλένετε επιμελώς τα φρούτα και τα λαχανικά που καταναλώνετε
Αν έχετε γάτα στο σπίτι σας, φροντίστε να της παρέχετε σωστή διατροφή και καθαρίζετε την άμμο της με προσοχή.

Ποιά είναι η διαφορά μεταξύ Προεκλαμψίας και Εκλαμψίας;

Προεκλαμψία
Το 3%-8% των εγκύων ενδέχεται να παρουσιάσουν προεκλαμψία, κατά την οποία παρατηρείται υψηλή αρτηριακή πίεση, οιδήματα και πρωτεϊνουρία, συνήθως μετά την 20ή εβδομάδα της κύησης. Η προεκλαμψία μπορεί επίσης να εμφανιστεί κατά τον τοκετό ή και μετά (εντός 48 ωρών συνήθως). Όταν παρατηρηθεί προεκλαμψία πριν από την 20η εβδομάδα της κύησης θα πρέπει να διερευνηθούν οι περιπτώσεις της νεφρικής νόσου και της μύλης κύησης. Η αυξημένη αρτηριακή πίεση δεν σημαίνει απαραίτητα προεκλαμψία, καθώς στις μισές περιπτώσεις προϋπάρχει της εγκυμοσύνης (χρόνια ιδιοπαθής υπέρταση).

Η προεκλαμψία προκαλείται από βλάβη του ενδοθηλίου των αγγείων και αυξημένη φλεγμονώδη αντίδραση, τα οποία οδηγούν σε αγγειόσπασμο, ανεπαρκή πλακουντοποίηση και αγγειογένεση. Οι αγγειακές βλάβες δεν περιορίζονται μόνο στην μήτρα, αλλά και σε άλλα όργανα, όπως οι νεφροί, το ήπαρ, οι πνεύμονες και ο εγκέφαλος που οδηγούν στην χαρακτηριστική εμφάνιση της νόσου. Η περιορισμένη ροή του αίματος προς τη μήτρα και το έμβρυο μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη μειωμένη ανάπτυξη του εμβρύου, τη σημαντική μείωση του αμνιακού υγρού, τον πρόωρο τοκετό ή και την αποκόλληση του πλακούντα.
Για την αντιμετώπιση αυτών των κινδύνων, μοναδική λύση είναι ο τοκετός, ανάλογα βέβαια με την ηλικία της εγκυμοσύνης. Αν το μωρό γεννηθεί πριν από την 37η εβδομάδα της κύησης, ενδέχεται να αντιμετωπίσει προβλήματα που συνδέονται με την πρόωρη γέννησή του.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, πάντως, η προεκλαμψία είναι ήπιας μορφής, και εμφανίζεται προς το τέλος της κύησης(και, με την κατάλληλη φροντίδα, χωρίς ιδιαίτερες επιπτώσεις για τη μητέρα και το μωρό).

Σύνδρομο HELLP
Σε σοβαρές μορφές προεκλαμψίας η ταυτόχρονη παρουσία αιμόλυσης, αύξησης των τιμών των ηπατικών ενζύμων και θρομβοπενίας δημιουργεί το σύνδρομο H.E.L.L.P (=Hemolysis Elevated Liver enzymes Low Platelets syndrome). Οι επιπλοκές του συνδρόμου είναι ποικίλες, όπως: αποκόλληση πλακούντα, αιμορραγία κατά ή μετά τον τοκετό, πνευμονικό οίδημα, νεφρική ανεπάρκεια, αιμάτωμα ήπατος, διάχυτη ενδαγγειακή πήξη, εγκεφαλική αιμορραγία. Για το λόγο αυτό, η έγκυος με προεκλαμψία ελέγχεται τακτικά με αιματολογικές εξετάσεις για ενδείξεις του συνδρόμου H.E.L.L.P.

Εκλαμψία
Σπανιότερα, η προεκλαμψία μπορεί να προκαλέσει κρίσεις – σπασμούς , των οποίων συνήθως προηγούνται δυνατός κι επίμονος πονοκέφαλος, διαταραχές όρασης, σύγχυση ή έντονος κοιλιακός πόνος. Σε αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε για εκλαμψία με πολύ σοβαρές επιπτώσεις τόσο για τη μητέρα όσο και για το έμβρυο.

Πότε να ενημερώσω το γιατρό μου;

Οι έγκυοι με προεκλαμψία μπορεί να παρουσιάσουν οίδημα στο πρόσωπο, γύρω από τα μάτια, στα χέρια, τα πόδια ή τους αστραγάλους.

Το ξαφνικό αυτό πρήξιμο προκαλείται από κατακράτηση υγρών και μπορεί να οδηγήσει σε απότομη αύξηση του βάρους της εγκύου.

Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις προεκλαμψίας, μπορεί να παρατηρήσετε:

Έντονο ή επίμονο πονοκέφαλο
Διαταραχές όρασης
Έντονο κοιλιακό πόνο ή ενόχληση στην άνω κοιλιακή χώρα
Ναυτία και εμετό
Ωστόσο, σε πρώιμο στάδιο, η προεκλαμψία μπορεί να μη δώσει καθόλου συμτώματα. Ακόμη, συμπτώματα όπως το οίδημα και η αύξηση του βάρους μπορεί να μοιάζουν με τα κλασικά συμπτώματα εγκυμοσύνης. Για το λόγο αυτόν είναι σημαντική η τακτική μέτρηση της αρτηριακής πίεσης και της πρωτεϊνης στα ούρα της εγκύου.

Επίσης, κάποιοι παράγοντες θεωρούνται προδιαθεσικοί:

Χρόνια υπέρταση
Θρομβοφιλία
Διαβήτης
Νεφρική ανεπάρκεια
Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος
Οικογενειακό ιστορικό προεκλαμψίας
Παχυσαρκία
Δίδυμη ή πολύδυμη κύηση
Πολύ μικρή ή πολύ μεγάλη ηλικία της εγκύου

Πώς αντιμετωπίζεται;
Ο γιατρός σας θα πάρει την πίεσή σας, και θα σας υποβάλει σε εξετάσεις αίματος και ούρων για να διαπιστώσει τη σοβαρότητα του προβλήματος. Θα κάνει επίσης υπερηχογράφημα και καρδιοτοκογράφημα για να ελέγξει επίσης το βιοφυσικό προφίλ του εμβρύου.
Αν η προεκλαμψία σας είναι ήπιας μορφής και η κύηση σας βρίσκεται προς το τέλος της (37η εβδομάδα και μετά), το πιθανότερο είναι πως θα προχωρήσει στον τοκετό, ειδικά αν ο τράχηλός σας έχει αρχίσει να λεπταίνει και να διαστέλλεται. Αν δεν είστε ακόμη 37 εβδομάδων, αλλά η κατάστασή σας δείχνει σταθερή και το μωρό σας σε καλή κατάσταση, πιθανόν να σας στείλει προς το παρόν στο σπίτι σας, χορηγώντας την κατάλληλη αγωγή καθώς και συνιστώντας σας προσοχή και ξεκούραση (η κατάκλιση γενικά διατηρεί τα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης χαμηλά) και να σας ζητήσει συχνότερες επισκέψεις για να παρακολουθεί στενά την εξέλιξη της νόσου.

Αν έχετε σοβαρή προεκλαμψία, θα χρειαστεί να νοσηλευθείτε για το υπόλοιπο της εγκυμοσύνης σας. Από την 34η εβδομάδα της κύησης και μετά, μπορεί να προχωρήσετε στον τοκετό (με καισαρική τομή στις περισσότερες περιπτώσεις). Αν είστε λιγότερο από 34 εβδομάδων, θα σας χορηγηθούν κορτικοστεροειδή για τη γρηγορότερη ανάπτυξη των πνευμόνων του εμβρύου και θα παρακολουθείστε στενά. Αν υπάρξουν συμπτώματα επιδείνωσης, τότε ο τοκετός είναι η μόνη λύση, ανεξάρτητα από την ηλικία της εγκυμοσύνης.

Αν παρουσιάσετε προεκλαμψία κατά τον τοκετό, θα σας χορηγηθεί ειδική αγωγή για το ενδεχόμενο των κρίσεων και την ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης.
Μετά τον τοκετό, θα παρακολουθείστε στενά για μερικές μέρες, καθώς το σύνδρομο HELLP και η εκλαμψία παρατηρούνται συχνά στις πρώτες 48 ώρες μετά τη γέννα.

Φυσιολογικά, η πίεσή σας θα αρχίσει να πέφτει μετά το πρώτο 24ωρο, αλλά σε πιο σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να παραμείνει υψηλή για μεγαλύτερο διάστημα και να χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή.

Τι είναι ο προδρομικός πλακούντας;

Προδρομικός ονομάζεται ο πλακούντας που εμφυτεύεται χαμηλά στη μήτρα. Η σοβαρότητα της κατάστασης εξαρτάται από τη θέση του πλακούντα:

Αν βρίσκεται σε απόσταση 2 εκατοστών ή περισσότερο από το άνοιγμα του τραχήλου, θεωρείται χαμηλός
Οριακός θεωρείται όταν φτάνει ως τον τράχηλο, χωρίς όμως να τον καλύπτει (επιχείλιος)
Αν τον καλύπτει πλήρως, ονομάζεται επιπωματικός.
Ο προδρομικός πλακούντας μπορεί να μην επηρεάσει την εγκυμοσύ­νη, αλλά, σε βαριές περιπτώσεις, μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρο τοκε­τό, βαριά κολπική αιμορραγία στη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή του τοκετού, και απόφραξη του ανοίγματος του τραχήλου της μήτρας – οπότε και η διενέργεια καισαρικής τομής είναι επιβεβλημένη.

Παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα προδρομικού πλακούντα θεωρούνται:
Προηγούμενη κύηση με πρόδρομο πλακούντα
Προηγούμενος τοκετός με καισαρική τομή (περισσότερες καισαρικές τομές υποδεικνύουν μεγαλύτερο κίνδυνο)
Παλιότερες επεμβάσεις στη μήτρα
Δίδυμη ή πολύδυμη κύηση
Το κάπνισμα
Η χρήση κοκαϊνης

Αντιμετώπιση
Δεν είναι σπάνιο η έγκυος να διαγνωστεί με χαμηλό πλακούντα περί τα μέσα της κύησης, αλλά υπάρχουν πολλές πιθανότητες ο πλακούντας να τραβηχτεί προς τα πάνω, καιθώς η μήτρα μεγαλώνει.

Αν ωστόσο ο προδρομικός πλακούντας επιμένει στο τρίτο τρίμηνο, τότε ο γιατρός θα συστήσει ξεκούραση, αποφυγή της σεξουαλικής επαφής, καθώς και των διακολπικών εξετάσεων/υπερηχογραφημάτων. Σε περίπτωση αιμορραγίας, ο γιατρός θα προχωρήσει στον τοκετό (με καισαρική τομή), αν το έμβρυο είναι επαρκώς ανεπτυγμένο, σε διαφορετική περίπτωση θα συστήσει τη νοσηλεία και στενή παρακολούθηση της εγκύου.

Ουρολοιμώξεις και κύηση, πως αντιμετωπίζονται;

Οι ουρολοιμώξεις είναι πάρα πολύ συνηθισμένες στην εγκυμοσύνη (προσβάλλεται περίπου μία στις πέντε γυναίκες) και στο 90% των περιπτώσεων οφείλονται στο κολοβακτηρίδιο E. coli. Μπορούν να εκδηλωθούν ως κυστίτιδα και ουρηθρίτιδα ή ως πυελονεφρίτιδα. Τα συμπτώματα που συνοδεύουν τις ουρολοιμώξεις είναι η συχνουρία, η δυσουρία (πόνος κατά την ούρηση), η επείγουσα ανάγκη για ούρηση, ενώ στην πυελονεφρίτιδα συνυπάρχουν πυρετός και άλγος στις νεφρικές χώρες (50% στη δεξιά και 25% και στις δύο), όπως και γενικά συμπτώματα (ανορεξία, ναυτία, έμετοι).

Αν η ουρολοίμωξη και ειδικά οι σοβαρότερες μορφές αυτής παραμείνουν χωρίς αντιμετώπιση ενέχουν κινδύνους για την κύηση, ο συνηθέστερος των οποίων είναι ο πρόωρος τοκετός.

Κάποια από τα συμπτώματα των ουρολοιμώξεων, όπως η συχνοουρία, μπορεί να μην ξεχωρίζουν από τα συνήθη συμτώματα της κύησης, γι’ αυτό οι έγκυες υποβάλλονται σε γενική ούρων μία φορά κάθε μήνα κατά την διάρκεια της κύησης (καθώς και για αποκλεισμό άλλων παθολογικών καταστάσεων). Αν υπάρχει ουρολοίμωξη, έχουν αυξημένες πιθανότητες να την επανεμφανίσουν και στη συνέχεια της κύησης τους. Οι ουρολοιμώξεις αντιμετωπίζονται με αντιβιοτική αγωγή (με κατά το δυνατόν χαμηλή εμβρυοτοξικότητα) και για το χρονικό διάστημα που θα συστήσει ο γιατρός σας (συνήθως 7-10 μέρες).

Νιώθω “πεσμένη ψυχολογικά” είναι φυσιολογικό;

Κατάθλιψη κύησης
H κύηση συνήθως περιγράφεται ως περίοδος χαράς και αισιοδοξίας, και τυχόν αρνητικές σκέψεις αντιμετωπίζονται ως συμπτώματα της κυκλοθυμίας που φέρνουν οι ορμονικές διαταραχές. Για καιρό οι επιστήμονες πίστευαν ότι η κατάθλιψη και το άγχος αφορούν αποκλειστικά στη μεταγεννητική περίοδο και παραγνώριζαν ενδεχομένως επίμονα σημάδια κατά τη διάρκεια της κύησης. Ωστόσο, φαίνεται πως η περίοδος αυτή ευνοεί την εμφάνιση τόσο της κατάθλιψης όσο και του άγχους, κι έχει μεγάλη σημασία τα συμπτώματά τους να αναγνωρίζονται και να αναφέρονται στον γιατρό που παρακολουθεί την έγκυο, ώστε να αντιμετωπίζονται εγκαίρως.

Κάποιες γυναίκες είναι περισσότερο επιρρεπείς στην ανάπτυξη κατάθλιψης. Παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο είναι:

Προσωπικό ή οικογενειακό ιστορικό κατάθλιψης ή παθολογικού άγχους.
Η προβληματική σχέση με το σύντροφο.
Η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Η συναισθηματική φόρτιση που συνήθως συνοδεύει αυτές τις διαδικασίες αλλά και ο φόβος για ενδεχόμενη απώλεια του εμβρύου μπορεί να αυξήσουν τις πιθανότητες εμφάνισης της κατάθλιψης.
Μία ή περισσότερες αποβολές στο παρελθόν.
Προβλήματα με την τρέχουσα εγκυμοσύνη, σε συνδυασμό με ενδεχόμενο περιορισμό των δραστηριοτήτων της εγκύου.
Απρόβλεπτα αγχογόνα γεγονότα.
Ιστορικό κακοποίησης
Άλλοι παράγοντες, όπως η πολύ νεαρή ηλικία, η απουσία συντρόφου, η μη προγραμματισμένη εγκυμοσύνη κ.ά.

Συμπτώματα

Για την κατάθλιψη:
Η αίσθηση ότι τίποτε δεν φέρνει χαρά ή απόλαυση
Μελαγχολία ή θλίψη, αίσθημα κενού κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, σε καθημερινή βάση
Αδυναμία συγκέντρωσης
Υπερβολική ευερεθιστότητα και ένταση, υπερβολικό κλάμα
Δυσκολία στον ύπνο ή υπνηλία
Υπερβολική κούραση
Μεγάλη ή ελάχιστη όρεξη
Αδικαιολόγητο αίσθημα ενοχής ή απαξίωση εαυτού
Μερικά από τα παραπάνω συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν και στις υγιείς εγκύους. Αν ωστόσο συνδυάζονται με μελαγχολία, θλίψη ή αίσθηση ματαιότητας, αν επηρεάζουν την ικανότητά σας να λειτουργείτε φυσιολογικά ή αν νιώθετε ότι μπορεί να βλάψετε τον εαυτό σας, θα πρέπει να απευθυνθείτε στο γιατρό σας.

Τέλος, αν αντιμετωπίζετε απότομες αλλαγές διάθεσης, με έντονες εναλλαγές φάσεων κατάθλιψης και ευφορίας (που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, υπερ-δραστηριότητα, πνευματική υπερδιέγερση, μειωμένη ανάγκη για ύπνο και ξεκούραση, απρεπή συμπεριφορά), ενημερώστε επειγόντως το γιατρό σας – μπορεί να πρόκειται για συμπτώματα διπολικής διαταραχής.

Για το παθολογικό άγχος
Επίμονο αίσθημα έντονης νευρικότητας
Κρίσεις πανικού (περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, ταχυκαρδία, αίσθημα πνιγμού, ζάλη ή λιποθυμία, εφίδρωση κ.ά)
Επίμονος φόβος για την υγεία τη δική σας και του εμβρύου, αίσθημα ότι κάτι τρομερό πρόκειται να συμβεί.
Αντιμετώπιση

Αν διαγνώσει κατάθλιψη ή παθολογικό άγχος, ο γιατρός σας πιθανότατα θα σας παραπέμψει σε κάποιον ειδικό, που ενδέχεται να σας συστήσει ψυχοθεραπεία ή και κάποια αντικαταθλιπτική αγωγή.

Παράλληλα, υπάρχουν τρόποι για να ενισχύσετε τη θεραπεία σας και να αμβλύνετε τα συμπτώματά σας, όπως:

Να μην πιέζετε τον εαυτό σας. Οι δουλειές του σπιτιού μπορούν να περιμένουν, προτεραιότητα τώρα έχετε εσείς. Επωφεληθείτε από αυτό το διάστημα για να κάνετε πράγματα που σας ευχαριστούν, η άφιξη του μωρού θα περιορίσει δραματικά τον προσωπικό σας χρόνο.
Ενισχύστε την επαφή με το σύντροφό σας, θα αποδειχτεί πολύτιμη όταν έρθει το μωρό.
Μοιραστείτε το πρόβλημά σας με το σύντροφο, τους φίλους ή τους συγγενείς σας.
Mην αφήσετε το άγχος να συσσωρευθεί. Φροντίστε να το διαχειριστείτε με αρκετό ύπνο, σωματική άσκηση, καλή διατροφή αλλά και πρακτικές διαλογισμού.
Η σωστή και έγκαιρη αντιμετώπιση της κατάθλιψης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να σας προστατεύσει αποτελεσματικά και από την επιλόχεια κατάθλιψη. Αποκτήστε τώρα τη συνήθεια να φροντίζετε τον εαυτό σας. Μοιράστε από τώρα τις ευθύνες και τις δουλειές με το σύντροφό σας και εξασφαλίστε εγκαίρως βοήθεια αν πιστεύετε ότι θα τη χρειαστείτε. Αξιοποιήστε τους φίλους και την οικογένειά σας, είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να σας υποστηρίξουν!

Τι είναι η Θρομβοφιλία;

Θρομβοφιλία ονομάζουμε την αυξημένη τάση του αίματος για πήξη και την πρόκληση θρομβοεμβολικών επεισοδίων. Δηλαδή, όταν το αίμα πήζει, δημιουργούνται θρόμβοι, που μπορεί να προκαλέσουν τη μερική ή ολική απόφραξη ενός αιμοφόρου αγγείου. Ανάλογα με το μέγεθός τους και το σημείο όπου σχηματίζοναι, μπορεί να προκαλέσουν δύσπνοια, θωρακικό πόνο, σοκ, ακόμη και καρδιακή ανακοπή.

Η θρομβοφιλία εμφανίζεται σε 1 στους 15 ανθρώπους, ενώ στην Ελλάδα τα σχετικά ποσοστά είναι ιδιαιτέρως αυξημένα. Μπορεί να είναι κληρονομική η επίκτητη.

Στην περίπτωση κύησης, η θρομβοφιλία ενοχοποιείται για τις παρακάτω επιπλοκές, ειδικά αν η κατάσταση δεν αντιμετωπιστεί από την αρχή της κύησης:

αποκόλληση του πλακούντα
ενδομήτριος θάνατος του εμβρύου
προωρότητα
αποβολή
ελλιποβαρή νεογνά
τοξιναιμία κύησης
διάχυτη ενδαγγειακή πήξη.
Επιβαρυντικοί παράγοντες για την εμφάνιση θρομβοφιλίας στην έγκυο θεωρούνται:

η υπέρβαρη έγκυος
η λήψη ορμονών
το κάπνισμα
η ακινησία.
Αντιμετώπιση
Σήμερα, η έγκυος μπορεί να προστατευθεί αποτελεσματικά από τους κινδύνους της θρομβοφιλίας. Για τον εντοπισμό της διενεργείται σειρά εξετάσεων:

Παράγοντας V (Leiden)
Γονίδιο προθρομβίνης (G20210A)
Μετάλλαξη της αναγωγάσης του MTHFR (C677T)
Ομοκυστεϊνη
Αντίσταση στην ενεργό πρωτεΐνη C
Πρωτεΐνες C και S
Αντιθρομβίνη ΙΙΙ
Ανάλογα με τα αποτελέσματα, ο αιματολόγος και ο γυναικολόγος θα χορηγήσουν στην έγκυο την κατάλληλη αγωγή ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι κίνδυνοι, για το έμβρυο και την μητέρα.

Δεν έχω “περάσει” την Ερυθρά, πρέπει να εμβολιαστώ;

Η ερυθρά είναι ήπια λοιμώδης εξανθηματική νόσος. Συχνά είναι ασυμπτωματική γι’ αυτό και αρκετοί έχουν αντισώματα χωρίς να γνωρίζουν πότε πέρασαν ερυθρά. Η μετάδοση του ιού γίνεται με εισπνοή μολυσμένων σταγονιδίων.

Η έγκυος γυναίκα με ερυθρά μπορεί να μην εμφανίσει κανένα σύμπτωμα ή να παρουσιάσει ήπιο εξάνθημα διάρκειας 3 ημερών με οπισθοωτιαία λεμφαδενίτιδα.
Όταν μια έγκυος νοσήσει κατά το πρώτο τρίμηνο της κύησης, ο κίνδυνος για το έμβρυο είναι μεγάλος, καθώς η ερυθρά μπορεί, δια μέσου του πλακούντα, να του προκαλέσει συγγενή λοίμωξη. Ο κίνδυνος μόλυνσης του εμβρύου είναι 80% τις πρώτες 12 εβδομάδες της κύησης, 15% μεταξύ της 13ης και 16ης εβδομάδας, 6% μεταξύ 17ης και 20ής εβδομάδας, και πρακτικά μηδενικός στη συνέχεια.
Στις γυναίκες που δεν έχουν περάσει ερυθρά κια προγραμματίζουν μια εγκυμοσύνη συνιστάται εμβόλιο κατά της ερυθράς και αποφυγή εγκυμοσύνης για 3 μήνες.
Η διάγνωση της νόσου στο έμβρυο γίνεται με λήψη τροφοβλάστης ή εμβρυϊκού αίματος.

Έρπης και κύηση, είναι επικίνδυνο;

Ερπητοϊοί

Οι συνηθέστεροι ερπητοΪοί που συναντούμε στην εγκυμοσύνη είναι οι κάτωθι:

Ο απλός έρπης
Θεωρείται η αιτία των συχνότερων σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων. Διακρίνουμε δύο τύπους του ιού: τον απλό έρπητα τύπου 1 (HSV1) και τον τύπου 2 (HSV2)

O HSV1 θεωρείται υπεύθυνος για τις ερπητικές λοιμώξεις εκτός του γεννητικού συστήματος, ενώ ο HSV2 για τις λοιμώξεις του κατώτερου γεννητικού συστήματος. Παρ’ όλα αυτά περισσότερες από 50% των νέων περιπτώσεων γεννητικής ερπητικής λοίμωξης οφείλονται στον HSV1.

Περίπου 15% των γυναικών έχουν εκτεθεί στον ιό, αλλά δεν αναγνωρίζονται επειδή συνήθως δεν προκαλούνται συμπτώμτα. Και οι δύο μεταδίδονται με στενή επαφή, μέσω των βλεννογόνων ή εκδορών του δέρματος. Τα στόμα και τα χείλη αποτελούν συνήθεις περιοχές λοίμωξης και μετάδοσης του HSV-1, ενώ ο HSV-2 μεταδίδεται κυρίως με τη σεξουαλική επαφή.

Όταν εκδηλώνονται τα συμπτώματα (η περίοδος επώασης είναι 2-10 ημέρες), εμφανίζονται ως φυσαλίδες οι οποίες συρρέουν, ρήγνυνται, γίνονται επώδυνες και μπορεί να εμφανιστούν και γενικά συμπτώματα όπως πυρετός, κακουχία και διόγκωση των περιοχικών λεμφαδένων. Το χαρακτηριστικό των ερπητικών λοιμώξεων είναι ότι παραμένουν στο σημείο του ενοφθαλμισμού τους για απεριόριστο χρονικό διάστημα και εκδηλώνονται με περιοδικές αναζωπυρώσεις.

Ο κίνδυνος εμβρυϊκής λοίμωξης είναι μεγάλος στην περίπτωση που η έγκυος προσβληθεί για πρώτη φορά από τον ιό κατά την διάρκεια της κύησης και ειδικά προς το τέλος αυτής. Η αντιμετώπιση της κατάστασης περιλαμβάνει συστηματική αντιϊκή θεραπεία, η οποία δεν είναι επιβλαβής για το κύημα. Επίσης αν υπάρχει ενεργός ερπητική λοίμωξη του κατώτερου γεννητικού συστήματος κατά τον τοκετό, αυτός είναι προτιμότερο να διενεργείται με καισαρική τομή, ώστε να περιοριστεί η πιθανότητα μετάδοσης του ιού κατά τον τοκετό στο νεογνό. Θα πρέπει όμως να σημειωθεί ότι 10-15% των νεογνών θα παρουσιάσουν ερπητική λοίμωξη παρά την διενέργεια καισαρικής τομής.

Ο ιός ανεμευλογιάς-έρπητα ζωστήρα
Ο ιός αυτός αποκτάται συνήθως στην παιδική ηλικία και έτσι το 95% των ενηλίκων έχει σε αυτόν ανοσία.

Η πρωτολοίμωξη με τον ιό αυτό εκδηλώνεται ως ανεμευλογιά . Η περίοδος επώασης του ιού είναι 10-21 ημέρες και η γυναίκα που δεν έχει νοσήσει ξανά από τον ιό έχει 60-95% πιθανότητες να μολυνθεί μετά την έκθεση σ’ αυτόν. Η ασθενής μεταδίδει τον ιό, μετά την μόλυνσή της, μία ημέρα πριν την εμφάνιση του χαρακτηριστικού για την νόσο εξάνθημα και μέχρι την λύση του εξανθήματος και τη δημιουργία εφελκίδων.

Τα συμπτώματα της νόσου είναι πυρετός, κεφαλαλγία, αρθραλγίες, κακουχία που διαρκούν 1-2 ημέρες. Και ακολουθεί εξάνθημα για 3-7 ημέρες. Η νόσος είναι πιο επικίνδυνη στους ενηλίκους και ιδιαίτερα κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Σε περίπτωση επαναλοίμωξης ο ιός προκαλεί τον έρπητα ζωστήρα με την εμφάνιση του χαρακτηριστικού επώδυνου φυσαλιδώδους εξανθήματος.

Ο κίνδυνος για το έμβρυο είναι μεγαλύτερος κατά το πρώτο μισό της κύησης, οπότε και μπορεί να γεννηθεί με συγγενείς ανωμαλίες της διάπλασης, καθώς και κατά την περίοδο του τοκετού (ειδικά όταν η έγκυος εμφανίσει κλινική εικόνα ανεμευλογιάς 5 μέρες πριν μέχρι και 2 μέρες μετά τον τοκετό) οπότε και μπορεί να εμφανιστούν θανατηφόρες βλάβες στο νεογνό αν δεν αντιμετωπιστεί κατάλληλα μετά την γέννησή του.

Ο κυτταρομεγαλοϊός (CMV)
Η λοίμωξη από CMV είναι από τις πιο συχνές ιογενείς λοιμώξεις στις ανεπτυγμένες χώρες. Η μετάδοση του ιού γίνεται από άτομο σε άτομο με άμεση επαφή ρινοφαρυγγικών εκκρίσεων, ούρων, σιέλου, σπέρματος και αίματος. Η μετάδοση στο έμβρυο μπορεί να γίνει ενδομητρίως, την περίοδο γύρω από τον τοκετό και κατά τον θηλασμό.

Περίπου 50% των γυναικών έχουν νοσήσει και έχουν αντισώματα έναντι του CMV πριν την εγκυμοσύνη τους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχουν προστασία έναντι του ιού γιατί μπορεί να ξανανοσήσουν. Η διαφορά όμως είναι η εξής: σε περίπτωση πρωτοπαθούς μόλυνσης της εγκύου (δεν είχε νοσήσει στο παρελθόν) ο κίνδυνος λοίμωξης του εμβρύου είναι 30-40%, ενώ σε υποτροπή της νόσου ο κίνδυνος αυτός είναι μόλις 1%.

Σε περίπτωση λοίμωξης του εμβρύου δεν παρατηρούνται συνήθως διαταραχές στην οργανογένεση, αφού σε μία μεγάλη έρευνα που έχει γίνει, σε 40000 νοσούντα νεογνά, μόνο το 5-6% εμφάνισε ανωμαλίες διάπλασης.

Η διάγνωση της νόσου στο έμβρυο γίνεται με αμνιοπαρακέντηση. Σε αρνητικό αποτέλεσμα αποκλείεται η περίπτωση λοίμωξής του και σε θετικό αποτέλεσμα αποδεικνύεται η παρουσία λοίμωξης χωρίς όμως αυτό να σημαίνει και βλάβη του εμβρύου.

Τι είναι Εξωμήτριος κύηση;

Μετά τη σύλληψη, το γονιμοποιημένο ωάριο κατεβαίνει από τη σάλπιγγα στη μήτρα για να εμφυτευθεί. Αν η σάλπιγγα έχει κάποιο πρόβλημα ή είναι κλειστή, και αποτρέψει την έξοδο του ωαρίου προς τη μήτρα, τότε αυτό εμφυτεύεται και αναπτύσσεται εκεί. Σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για εξωμήτριο κύηση. Σπανιότερα (συνήθως μετά από θεραπείες γονιμότητας ή ως αποτέλεσμα εξωσωματικής γονιμοποίησης), η εμφύτευση μπορεί να λάβει χώρα σε άλλα σημεία, όπως σε μια ωοθήκη, στον τράχηλο ή στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να συνυπάρχει ενδομήτριος και εξωμήτριος κύηση, κατάσταση που καλείται ετερότοπη κύηση.

Καθώς δεν υπάρχει δυνατότητα να γίνει μετεμφύτευση του εμβρύου στη μήτρα, η μόνη λύση είναι να διακοπεί η κύηση. Αν η εξωμήτριος κύηση δεν εντοπιστεί και δεν αντιμετωπιστεί, το έμβρυο θα συνεχίσει να αναπτύσσεται στη σάλπιγγα, μέχρι τη ρήξη της, η οποία θα προκαλέσει οξύ κοιλιακό πόνο και αιμορραγία. Μπορεί ακόμη να προκαλέσει μόνιμη βλάβη στη σάλπιγγα ή και απώλειά της, και η αιμορραγία, αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως, είναι δυνατό να επιφέρει ακόμη και θάνατο. Ευτυχώς, οι εξωμήτριες κυήσεις, στη συντριπτική πλειονότητά τους εντοπίζονται εγκαίρως.

Παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα εξωμητρίου κύησης είναι:

οι φλεγμονές της μήτρας και των σαλπίγγων
οι συμφύσεις (εσωτερικές ουλές) των σαλπίγγων από προηγούμενες επεμβάσεις ή φλεγμονές
οι ανωμαλίες της διάπλασης των σαλπίγγων
η ενδομητρίωση
οι όγκοι σαλπίγγων και ωοθηκών
τα ινομυώματα της μήτρας
ορμονικές διαταραχές που επηρεάζουν τη λειτουργικότητα των σαλπίγγων
ο σπασμός των σαλπίγγων
προηγούμενη εξωμήτριος κύηση
προηγούμενη καισαρική τομή
το κάπνισμα
ηλικία > 35 ετών

Έχει παρατηρηθεί επίσης ότι με την αύξηση της πιθανότητας εξωμητρίου κύησης συνδέονται:
η χρήση του σπιράλ ως αντισυλληπτικής μεθόδου
οι τεχνικές της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής
οι επεμβάσεις αποκατάστασης των σαλπίγγων
η τεχνητή διακοπή της κύησης και η αυτόματη αποβολή

Διάγνωση

Συνήθως, τα συμπτώματα μιας εξωμητρίου κύησης γίνονται αντιληπτά περί την 6η ή 7η εβδομάδα (κάποιες φορές και από την 4η).

Προκειμένου να γίνει έγκαιρη διάγνωση και να αποφευχθεί ενδεχόμενη ρήξη, είναι σημαντικό να απευθυνθείτε στο γιατρό σας μόλις υποψιαστείτε την ύπαρξη προβλήματος. Συμπτώματα που πρέπει να σας ανησυχήσουν είναι:

Κοιλιακός πόνος ή ενόχληση, οξείας ή και ήπιας μορφής, που εντοπίζεται στη μία πλευρά ή διαχέεται σε όλη την κοιλιά και μπορεί να συνοδεύεται από ναυτία και εμετό. Ο πόνος μπορεί να γίνεται εντονότερος όταν βήχετε ή με την εντερική δραστηριότητα.
Σταγόνες αίματος ή αιμορραγία, χρώματος κόκκινου ή καφέ, που μπορεί να θυμίζει την αρχή της περιόδου.
Πόνος στον ώμο, ιδίως όταν είστε ξαπλωμένη. Προσοχή: το σύμπτωμα αυτό μπορεί να (διαγραφή) υποδεικνύει ρήξη εξωμητρίου και εσωτερική αιμορραγία (η οποία διεγείρει νεύρα που φτάνουν ως τον ώμο σας).
Σε περίπτωση ρήξης (όταν υπάρχει μεγάλη απώλεια αίματος) αδύναμος αλλά ταχύς σφυγμός, ωχρότητα, ζάλη ή λιποθυμία.
Αν ο γιατρός σας υποψιάζεται εξωμήτριο κύηση, θα σας υποβάλει σε μια σειρά εξετάσεων:

Εξέταση αίματος για την ανίχνευση της β-χοριακής γοναδοτροπίνης, μιας ορμόνης η οποία υποδεικνύει εγκυμοσύνη. Αυξημένη χοριακή, αλλά όχι τόσο όσο θα επέβαλλε η φάση της εγκυμοσύνης στην οποία βρίσκεστε, δηλώνει πιθανώς εξωμήτριο κύηση. Η εξέταση επαναλαμβάνεται συνήθως σε 2-3 μέρες για να επαληθεύσει τη διάγνωση και για να εκτιμηθεί ο ρυθμός αύξησης της βHG, η οποία σε περίπτωση φυσιολογικά εξελισσόμενης κύησης υπερδιπλασιάζεται σε αυτό το χρονικό διάστημα.
Διακολπική εξέταση. Έντονη ενόχληση στην αμφίχειρη γυναικολογική εξέταση ή μια διογκωμένη σάλπιγγα μπορεί να υποδεικνύουν εξωμήτριο κύηση.
Υπερηχογραφική εξέταση προκειμένου να ανιχνευθεί το έμβρυο μέσα στη σάλπιγγα. Συνήθως δεν αναδεικνύεται έμβρυο λόγω του ότι η διάγνωση γίνεται σε πρώιμα στάδια, οπότε και το κύημα είναι μικρό, αλλά παρατηρούνται ευρήματα όπως: διόγκωση σάλπιγγας, πάχυνση της ενδομητρικής κοιλότητας χωρίς κύημα εντός αυτής, ελεύθερο υγρό στον δουγλάσσειο (περιοχή πίσω από την μήτρα).
Ο γιατρός σας θα σας παρακολουθεί υπερηχογραφικά και με αιματολογικές εξετάσεις μέχρι να επαληθεύσει τη διάγνωση. Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί λαπαρασκοπική εξέταση για να ελεγχθούν εσωτερικά οι σάλπιγγες και να απομακρυνθεί το έμβρυο.

Πώς αντιμετωπίζεται;
Συνήθως η θεραπεία της εξωμητρίου σαλπιγγικής κύησης είναι χειρουργική. Σε περιπτώσεις μη επιπλεγμένης εξωμητρίου κύησης (χωρίς ρήξη) γίνεται λαπαροσκοπικά, με ή χωρίς διατήρηση της εμπλεκομένης σάλπιγγας (ανάλογα με τα ευρήματα). Όταν έχει συμβεί ρήξη και υπάρχει εσωτερική αιμορραγία με συνυπάρχουσα αιμοδυναμική αστάθεια της ασθενούς η αντιμετώπιση γίνεται με λαπαροτομία (ανοιχτό χειρουργείο) και αφαιρείται η πάσχουσα σάλπιγγα.

Όταν η εξωμήτριος κύηση εντοπίζεται σε άλλο σημείο πλην της σάλπιγγας, τότε η αντιμετώπιση εξαρτάται από την περίπτωση.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, ανάλογα με τα αρχικά επίπεδα της β-χοριακής γοναδοτροπίνης, το μέγεθος της εξωμητρίου κύησης και την παρουσία ή μη εμβρυϊκής καρδιακής λειτουργίας, μπορεί αντί της χειρουργικής προσέγγισης να χορηγηθεί μεθοτρεξάτη ενδομυϊκά σε διάφορα σχήματα.

Μετά την εξωμήτριο
Αν η εξωμήτριος τερματιστεί νωρίς και η σάλπιγγα σωθεί, πιαθανότατα θα μπορείτε να μείνετε έγκυος και να γεννήσετε φυσιολογικά. Ακόμη κι αν η μία σάλπιγγα χαθεί, μπορείτε να έχετε μια φυσιολογική κύηση, εφόσον η άλλη σάλπιγγα λειτουργεί φυσιολογικά. Αλλά και σε περίπτωση σοβαρής βλάβης των δύο σαλπίγγων, μια υγιής εγκυμοσύνη είναι εφικτή χάρη στις δυνατότητες που παρέχει η εξωσωματική γονιμοποίηση, κατά την οποία το έμβρυο εμφυτεύεται κατευθείαν στη μήτρα. Οι γυναίκες με ιστορικό εξωμητρίου παρουσιάζουν σχετικά αυξημένες πιθανότητες (10-15%) να ξαναέχουν μια εξωμήτριο εγκυμοσύνη στο μέλλον.

Πως να αποφύγω τον διαβήτη κύησης;

Τι είναι ο διαβήτης κύησης;
Ο τύπος αυτός του διαβήτη αποτελεί ένα από τα συνήθη προβλήματα που ενδέχεται να αντιμετωπίσει μια γυναίκα στη διάρκεια της κύησης της. Σύμφωνα με στατιστικά δεδομένα, 1 στις 10 εγκύους μπορεί να τον αναπτύξει.

Ο διαβήτης κύησης προκύπτει όταν η ινσουλίνη που παράγεται στο πάγκρεας δεν επαρκεί ή υπάρχει ανεπάρκεια στην έκκρισή της ή και αντίσταση στην δράση της, με αποτέλεσμα η γλυκόζη, αντί να μεταφέρεται στα κύτταρα για παραγωγή ενέργειας, να συσσωρεύεται στο αίμα (υπεργλυκαιμία) .

Οι γυναίκες που εμφανίζουν διαβήτη της κύησης διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: σε αυτές που ο διαβήτης προϋπάρχει της κύησης και είναι αδιάγνωστος και σε αυτές που αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Επειδή ο διαβήτης κύησης δεν δίνει συνήθως συμπτώματα, η έγκυος υποβάλλεται σε δοκιμασία ανοχής γλυκόζης μεταξύ της 24ης και 28ης εβδομάδας. Ωστόσο, αν ο γιατρός σας θεωρεί ότι έχετε μεγαλύτερες πιθανότητες να αναπτύξετε διαβήτη κύησης, μπορεί να σας ζητήσει να κάνετε την εξέταση νωρίτερα και να την επαναλάβετε μεταξύ της 24ης και 28ης εβδομάδας.

Παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης του διαβήτη κύησης θεωρούνται:

Προηγούμενη κύηση με διαβήτη εγκυμοσύνης
Προηγούμενη παλίνδρομη κύηση
Προηγούμενη/ες εγκυμοσύνη/ες με υπέρβαρα παιδιά
Προηγούμενες εγκυμοσύνες με συγγενείς ανωμαλίες ή υδράμνιο
Ανεύρεση γλυκόζης στα ούρα ή σάκχαρο νηστείας > 105mg/dl
Προηγούμενη παθολογική καμπύλη σακχάρου
Παχυσαρκία
Οικογενειακό ιστορικό σακχαρώδη διαβήτη
Ηλικία της εγκύου > 35 ετών
Πολύτοκη μητέρα ( με περισσότερους από 5 τοκετούς )

Πώς επηρεάζει ο διαβήτης κύησης εμένα και το μωρό μου;
Ο διαβήτης κύησης ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις, τόσο βραχυπρόθεσμες όσο και μακροπρόθεσμες, στη μητέρα και στο μωρό. Οι επιπτώσεις αυτές μπορούν να αποτραπούν με την κατάλληλη δίαιτα και άσκηση, και, αν χρειαστεί, με φαρμακευτική αγωγή (αντιδιαβητικά δισκία ή και ινσουλίνη), ώστε τα επίπεδα του σακχάρου να τεθούν υπό έλεγχο.

Η υπερβολική συσσώρευση σακχάρου και ινσουλίνης είναι δυνατό να προκαλέσει την αύξηση του βάρους του εμβρύου και είναι υπεύθυνη για μια παθολογική κατάσταση που ονομάζεται μακροσωμία. Αυτή με τη σειρά της μπορεί να δυσχεράνει τον φυσιολογικό τοκετό και να επιβάλει τη διενέργεια καισαρικής τομής. Σε κάποιες περιπτώσεις, το μωρό που είχε μεγάλη αύξηση βάρους κατά τη διάρκεια της κύησης μπορεί να παραμείνει παχύσαρκο στην παιδική και εφηβική ηλικία ή και να αναπτύξει σακχαρώδη διαβήτη.

Ανεπιθύμητες επιπλοκές του διαβήτη κύησης αποτελούν οι συγγενείς ανωμαλίες (μπορούν να διαγνωστούν στο 1ο και 2ο τρίμηνο της κύησης με το υπερηχογράφημα) και ο ανεξήγητος ενδομήτριος θάνατος του εμβρύου. Αυτές οι δύο καταστάσεις μπορούν να προκύψουν παρά τη σωστή διάγνωση και αντιμετώπιση της νόσου.

Το μωρό που έχει εκτεθεί σε υψηλά επίπεδα σακχάρου στη διάρκεια της κύησης μπορεί επίσης να αναπτύξει υπογλυκαιμία αμέσως μετά τη γέννησή του.

Επίσης, εάν ο διαβήτης της μητέρας παραμείνει ανεξέλεγκτος, το νεογνό κινδυνεύει να αναπτύξει σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας, υπασβεστιαιμία (χαμηλά επίπεδα ασβεστίου στο αίμα), ίκτερο, πολυκυτταραιμία ή πολυερυθραιμία (αύξηση του αριθμού των ερυθρών αιμοσφαιρίων και του αιματοκρίτη) καθώς και υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια.

Οι επιπτώσεις στη μητέρα, που μπορούν να αποτραπούν με τη σωστή και έγκαιρη αντιμετώπιση της πάθησης, περιλαμβάνουν τη διαβητική νεφροπάθεια, την αμφιβληστροειδοπάθεια και νευροπάθεια, την προεκλαμψία και το αυξημένο ποσοστό λοιμώξεων.

Πώς πρέπει να παρακολουθούνται η έγκυος και ο έμβρυο;
Κατά τους τελευταίους 2-3 μήνες της εγκυμοσύνης, ο γιατρός σας θα ζητήσει να παρακολουθεί πιο εντατικά το μωρό σας, ανάλογα με τη σοβαρότητα του διαβήτη κύησης που αντιμετωπίζετε. Αυτό σημαίνει συνήθως περισσότερες επισκέψεις, κατά τις οποίες ο συνδυασμός υπερηχογραφήματος και καρδιοτοκογραφήματος θα καταγράφει το βιοφυσικό προφίλ του εμβρύου, ώστε να διαπιστωθεί εγκαίρως οποιαδήποτε αλλαγή στη συμπεριφορά του. Ενδέχεται επίσης να σας ζητηθεί να μετράτε τις κινήσεις του μωρού σας μετά την 28η εβδομάδα και να ειδοποιήσετε το γιατρό σας αν δείτε ότι η δραστηριότητα του μωρού σας περιορίζεται.

Τι συμβαίνει μετά τον τοκετό;
Πολλές γυναίκες με διαβήτη κύησης θεραπεύονται αμέσως μετά τη γέννα, κάποιες όμως παραμένουν διαβητικές. Αυτό βέβαια εξαρτάται από το χρόνο εμφάνισης της νόσου, τη βαρύτητά της και το είδος θεραπείας που χορηγήθηκε για να αντιμετωπιστεί. Για το λόγο αυτόν παρακολουθούνται τα επίπεδα γλυκόζης αμέσως μετά τον τοκετό και επί φυσιολογικών αποτελεσμάτων επαναλαμβάνεται μία δοκιμασία ανοχής γλυκόζης 6-12 εβδομάδες μετά τον τοκετό. Ο τρόπος παρακολούθησης είναι βέβαια εξατομικευμένος ανάλογα με την βαρύτητα της κατάστασης.
Ακόμα κι αν τα αποτελέσματα είναι καθησυχαστικά, κάποιοι γιατροί συνιστούν στις γυναίκες που ανέπτυξαν διαβήτη κύησης να εξετάζονται κάθε 3 χρόνια.
Μία στις τρεις γυναίκες με διαβήτη κύησης πρόκειται να τον αντιμετωπίσει ξανά σε επόμενη εγκυμοσύνη, ενώ μία στις δύο ενδέχεται να παρουσιάσει διαβήτη κάποια στιγμή στο μέλλον. Περισσότερες πιθανότητες έχουν όσες:

είναι παχύσαρκες
κατέγραψαν πολύ υψηλές τιμές διαβήτη στην κύηση
διαγνώστηκαν με διαβήτη σε πρώιμη φάση εγκυμοσύνης
έδωσαν οριακά αποτελέσματα στην εξέταση γλυκόζης μετά τον τοκετό.
Για να αποτρέψετε μια τέτοια ανεπιθύμητη εξέλιξη, είναι σημαντικό να γυμνάζεστε, να διατηρείτε το σωματικό σας βάρος υπό έλεγχο και να τρέφεστε υγιεινά.

Για να προστατεύσετε το παιδί σας πιο αποτελεσματικά ενάντια στην παχυσαρκία, την εμφάνιση διαβήτη και τα καρδιαγγειακά νοσήματα, φροντίστε να κάνει ισορροπημένη και υγιεινή διατροφή, και να ασκείται τακτικά.

Έχω αίμα και πόνο, μήπως είναι αποβολή;

Αποβολή ονομάζεται η απώλεια του εμβρύου κατά τις πρώτες 24 εβδομάδες και αφορά το 15% με 20% των κυήσεων. Μέχρι και 80% τον αποβολών συμβαίνουν μέσα στις πρώτες 12 εβδομάδες και οι περισσότερες οφείλονται σε χρωμοσωμικές ανωμαλίες του εμβρύου. Επίσης, για τις αποβολές ενοχοποιούνται οι παρακάτω παράγοντες:

Το ανώμαλο σχήμα της μήτρας
Ο χαλαρός τράχηλος που μπορεί να υποστεί διαστολή κατά την εγκυμοσύνη
Η μη φυσιολογική ανάπτυξη του πλακούντα
Ινομυώματα στη μήτρα που εμποδίζουν την ανάπτυξη του εμβρύου
Διαβήτης ή σοβαρή υπέρταση που δεν μπορούν να ελεγχθούν αποτελεσματικά με φαρμακευτική αγωγή
Λοιμώξεις της μητέρας από ιούς ή βακτήρια που προκαλούν βλάβη στο έμβρυο
Διαταραχές των ορμονών της κύησης που προκαλούν αναστολή της ανάπτυξης του εμβρύου
Ασυμβατότητα Rhesus των συντρόφων
Μεγάλη ηλικία της εγκύου
Επιπλέον, με τις αποβολές έχουν συνδεθεί:

το κάπνισμα
η υπερβολική κατανάλωση καφέ
το αλκοόλ
ιστορικό αποβολών και εκτρώσεων
Τα είδη των αποβολών

Συνήθως, μια αποβολή γίνεται αντιληπτή από την αιμορραγία από τα έξω γεννητικά όργανα, τον πόνο στο υπογάστριο και, σε μερικές περιπτώσεις, από την ξαφνική απουσία των συμπτωμάτων της κύησης.

Ανάλογα με τη συμπτωματολογία και την εξέλιξη μιας αποβολής, διακρίνουμε τα εξής είδη:

Επαπειλούμενη αποβολή, με κύρια συμπτώματα την αιμορραγία και τον ήπιο πόνο στο υπογάστριο. Οι μισές περίπου επαπειλούμενες αποβολές αποτρέπονται και η κύηση ολοκληρώνεται επιτυχώς.
Αναπόφευκτη αποβολή, όταν τα συμπτώματα γίνουν εντονότερα και αρχίσει η διαστολή του τραχήλου και η αποκόλληση του πλακούντα (διαγραφή). Σε αυτή την περίπτωση η αποβολή είναι μη αναστρέψιιμη.
Για ατελή αποβολή μιλούμε όταν έχουν αποβληθεί τα εμβρυϊκά στοιχεία αλλά παραμένουν εντός της μήτρας προϊόντα της κύησης και εκδηλώνεται με μεγάλη αιμορραγία. Σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται άμεσα απόξεση για τον πλήρη καθαρισμό της μήτρας και τον έλεγχο της αιμορραγίας.
Αν παρ’ όλ’ αυτά στοιχεία του κυήματος παραμείνουν στη μήτρα και επιμολυνθούν μπορεί να προκληθεί η λεγόμενη σηπτική έκτρωση (ή αποβολή). Αν παρατηρήσετε πυώδη κολπική έκκριση, υψηλό πυρετό με ρίγος ή κοιλιακό πόνο ειδοποιήστε αμέσως το γιατρό σας: μια σηπτική έκτρωση που δεν αντιμετωπίζεται εγκαίρως μπορεί να εξελιχθεί σε σηπτικό σοκ και να απειλήσει τη ζωή σας.
Τελεία είναι η αποβολή που χαρακτηρίζεται από έντονο πόνο, αιμορραγία και την πλήρη έξοδο του εμβρύου και του πλακούντα.
Παλίνδρομο κύηση έχουμε όταν το νεκρό έμβρυο παραμείνει στην κοιλότητα της μήτρας. Στην κατάσταση αυτή, τα συμπτώματα της κύησης εξαφανίζονται, το μέγεθος της μήτρας είναι μικρότερο από το αναμενόμενο για τη συγκεκριμένη ηλικία κύησης, η τιμή της β-χοριακής γοναδοτροπίνης παρουσιάζει πτώση. Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει επίσης να γίνει απόξεση και καθαρισμός της μήτρας.
Μετά την αποβολή

Θεωρητικά κι αν δεν υπάρχουν επιπλοκές, μια γυναίκα μπορεί να προσπαθήσει να μείνει έγκυος ξανά όταν εμφανιστεί η πρώτη περίοδος μετά την αποβολή. Ωστόσο, κάποιοι γιατροί συνιστούν να μεσολαβήσει άλλος ένας κύκλος, προκειμένου η γυναίκα να επανέλθει, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Γενικότερα, μια αποβολή αποτελεί τραυματικό γεγονός και κάποιες γυναίκες χρειάζονται περισσότερους μήνες (ή και χρόνο) για να το ξεπεράσουν. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, μπορεί να είναι απαραίτητη η ψυχολογική υποστήριξη από το περιβάλλον ή και από κάποιον ειδικό.
Αν η γυναίκα έχει αποβάλει τρείς ή περισσότερες φορές διαδοχικά, τότε μιλούμε για καθ’ έξιν αποβολές και η γυναίκα έχει αυξημένες πιθανότητες να αποβάλει ξανά. Σε αυτή την περίπτωση, ο γιατρός θα προχωρήσει σε ενδελεχή έλεγχο του ζευγαριού για την ανεύρεση του αιτίου.

Τι είναι Ανεπάρκεια Τραχήλου;

Σε μια φυσιολογική κύηση, ο τράχηλος της μήτρας παραμένει σφιχτός, μακρύς και κλειστός, μέχρι τα τέλη του 3ου τριμήνου, οπότε αρχίζει να μαλακώνει, να κονταίνει («εξαλείφεται») και να διαστέλλεται καθώς πλησιάζει ο τοκετός.

Η αυξημένη πίεση που ασκεί το έμβρυο που μεγαλώνει, καθώς και παθολογικές καταστάσεις που αφορούν στον ίδιο τον τράχηλο μπορούν να προκαλέσουν την έναρξη της διαστολής και εξάλειψής του στο τέλος του 2ου ή τις αρχές του 3ου τριμήνου. Τότε μιλούμε για ανεπάρκεια τραχήλου, που μπορεί να προκαλέσει αποβολή στο 2ο τρίμηνο, πρόωρη ρήξη μεμβρανών (τα νερά «σπάνε» πριν από την ολοκλήρωση της εγκυμοσύνης και τον τοκετό) και πρόωρο τοκετό (πριν από τις 37 εβδομάδες, ή και ακόμη νωρίτερα, πριν από τις 32 εβδομάδες).

Διάγνωση και αντιμετώπιση
Αν υπάρχουν ενδείξεις για ανεπάρκεια τραχήλου, τότε ο γιατρός σας θα συστήσει τακτικά διακολπικα υπερηχογραφήματα, μετά τη 16η (ή 20ή) εβδομάδα της κύησης, ώστε να παρακολουθεί το μήκος του τραχήλου και να ανιχνεύσει τυχόν πρώιμα σημάδια εξάλειψής του.

Σε περίπτωση που διαγνωστείτε με ανεπάρκεια τραχήλου, έχετε αυξημένες πιθανότητες για όψιμη αποβολή ή πρόωρο τοκετό. Αυτό που συστήνεται συνήθως είναι ξεκούραση και κατάκλιση, ώστε να περιοριστεί το βάρος της μήτρας στον αδύναμο τράχηλο, και αποχή από το σεξ. Αν είχατε στο παρελθόν 3 ή περισσότερες όψιμες αποβολές ή πρόωρους τοκετούς, είναι πολύ πιθανό ο γιατρός σας να προχωρήσει σε περίδεση τραχήλου. Κατά τη διαδικασία αυτή, ο γιατρός «ράβει» με ισχυρό νήμα τον τράχηλο, προκειμένου να τον ενισχύσει και να τον κρατήσει κλειστό. Η μέθοδος αυτή θεωρείται πιο αποτελεσματική αν γίνει νωρίς, περί τις 13 με 16 εβδομάδες. Η διάγνωση που γίνεται νωρίς εξυπηρετεί κι έναν ακόμη σκοπό: την έγκαιρη λήψη κορτικοστεροειδών που θα ελαχιστοποιήσουν τα προβλήματα υγείας ενός πρόωρου μωρού.

Πότε να ανησυχήσω;
Επικοινωνήστε επειγόντως με το γιατρό σας, αν έχετε οποιοδήποτε από τα παρακάτω συμτπώματα νωρίτερα από την 37η εβδομάδα της κύησης:

Αλλαγή στη μορφή και την ποσότητα των κολπικών σας εκκρίσεων, ιδιαίτερα αν είναι βλεννώδεις ή υδαρείς
Κολπική αιμορραγία, βαριάς ή ελαφριάς μορφής
Κράμπες περιόδου
Πυελικό βάρος

Τι είναι η Αναιμία;

Αναιμία ονομάζουμε τη χαμηλή τιμή της αιμοσφαιρίνης (Ηb). Oι φυσιολογικές τιμές που ορίζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είναι Hb 12.5g για τις γυναίκες και Hb 13.5 για τους άνδρες, δηλαδή αιματοκρίτης (Hct) αντίστοιχα 37,5% για τις γυναίκες και 40,5% για τους άνδρες.
Στις εγκύους, οι φυσιολογικές τιμές του αιματοκρίτη μπορούν να είναι χαμηλότερες χωρίς να υποδεικνύουν μείωση του κορεσμού του αίματος σε οξυγόνο, όπως στην πραγματική αναιμία. Αναιμία κύησης έχουμε όταν η αιμοσφαιρίνη είναι Κάθε έγκυος θα πρέπει να παρακολουθείται τακτικά γιατί και μεγαλύτερες τιμές αιμοσφαιρίνης δεν αποκλείουν την εμφάνιση αναιμίας κατά τη διάρκεια της κύησης.
Αναιμία παρατηρείται σε περίπου 80% των εγκύων γυναικών.

Μου εμφανίστηκαν αιμορροϊδες, πως να ανακουφιστώ;

Οι αιμορροΐδες είναι αγγειακές δομές που υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο. Bοηθούν στη συγκράτηση των κοπράνων και στον έλεγχο των κενώσεων, αλλά γίνονται παθολογικές όταν διατείνονται και φλεγμαίνουν. Διακρίνονται σε εσωτερικές και εξωτερικές (είναι αυτές που προβάλλουν από τον πρωκτό).

Η έγκυος είναι επιρρεπής στις αιμορροΐδες, λόγω της χαλαρότητας των φλεβών που προκαλείται από τις ορμόνες της κύησης. Η δυσκοιλιότητα, ιδιαίτερα συνηθισμένη τους μήνες της εγκυμοσύνης, επιδεινώνει το πρόβλημα. Τέλος, το ολοένα αυξανόμενο βάρος της μήτρας με την πίεση που ασκεί, δυσχεραίνει την επιστροφή του αίματος από το κάτω μέρος του σώματος, προκαλώντας τη διαστολή ή το οίδημα των φλεβών της πυέλου.

Πώς αντιμετωπίζονται;
Τοποθετήστε κρύες κομπρέσες ή μια παγοκύστη στην ερεθισμένη περιοχή για να περιορίσετε το οίδημα και τη δυσφορία.
Βυθίστε την περιοχή σε ζεστό (όχι καυτό) νερό.
Προσπαθήστε να εναλλάσσετε το κρύο με το ζεστό.
Καθαρίστε προσεκτικά την περιοχή μετά από κάθε επίσκεψη στην τουαλέτα με απλό λευκό χαρτί (αποφύγετε τα χρωματιστά ή αρωματικά χαρτιά, που μπρεί να προκαλέσουν ερεθισμούς) ή με ειδικά υγρά μαντιλάκια.
Ζητήστε από το γιατρό σας να σας συστήσει ένα ασφαλές προϊόν για τοπική εφαρμογή (τοπική αναισθητική αλοιφή ή υπόθετο). Τα περισσότερα από αυτά τα προϊόντα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται παρατεταμένα, καθώς ενδέχεται να επιδεινώσουν τη φλεγμονή.

Πώς μπορώ να τις αποφύγω;
Αποφύγετε τη δυσκοιλιότητα, ακολουθώντας μια δίαιτα πλούσια σε ίνες και πίνοντας άφθονο νερό.
Να γυμνάζεστε, ακόμη κι αν πρόκειται για απλό περπάτημα.
Επιδιώκετε να επισκέπτεστε την τουαλέτα, ακόμη κι αν δεν είναι επείγουσα ανάγκη! Ωστόσο μην παρατείνετε πολύ την προσπάθεια, καθώς αυξάνεται η πίεση στη λεκάνη σας.
Αποφεύγετε να κάθεστε ή να στέκεστε για μεγάλα διαστήματα. Ακόμη κι αν κάνετε δουλειά γραφείου, να σηκώνεστε τακτικά τουλάχιστον ανά ώρα, για να κινηθείτε.
Στο κρεβάτι, αλλά και όταν βλέπετε τηλεόραση, επιδιώξτε να ξαπλώνετε στην αριστερή σας πλευρά, ώστε να ενισχύετε την επιστροφή αίματος από το κάτω μέρος του σώματός σας.