Skip to main content

Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (ΣΠΩ)

Οι κύστες ωοθηκών αποτελούν μία από τις πιο συχνές αιτίες ορμονικής διαταραχής των γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία. Κατά καιρούς έχουν προταθεί διάφοροι ορισμοί για την στοιχειοθέτηση του ΣΠΩ. Από το 2003, σύμφωνα με τις οδηγίες των ESHRE και ASRM, για να τεθεί η διάγνωση του συνδρόμου θα πρέπει η γυναίκα να εμφανίζει δύο από τα κάτωθι τρία κριτήρια:

Ολιγοωοθυλακιορρηξία ή ανωοθυλακιορρηξία
Κλινικά ή/και βιοχημικά σημεία υπερανδρογοναιμίας
Πολυκυστική μορφολογία των ωοθηκών

Η βασική αιτιολογία του ΣΠΩ είναι η διαταραχή του άξονα υπόφυση-υποθάλαμος και η αυξημένη αντίσταση στην ινσουλίνη, δηλ. η πρωτοπαθής βλάβη δεν βρίσκεται στις ωοθήκες.

Συνήθως οι γυναίκες με ΣΠΩ προσέρχονται στο γυναικολόγο τους λόγω διαταραχών τη εμμήνου ρύσης (αραιομηνόρροια, αμηνόρροια που μπορεί να εναλλάσσονται με επεισόδια αυξημένης εμμήνου ρύσης σε διάρκεια και σε ποσότητα αίματος), υπογονιμότητας, αυξημένης τριχοφυΐας, ακμής, αλωπεκίας (φαλάκρας) και παχυσαρκίας. Η παχυσαρκία είναι συνήθως ανδροειδούς τύπου με αυξημένη εναπόθεση λίπους στην κοιλιακή χώρα.

Η διάγνωση του ΣΠΩ θα βασιστεί στην χαρακτηριστική κλινική εικόνα, σε εργαστηριακή επιβεβαίωση των αυξημένων ανδρογόνων, της διαταραχής των ορμονών, της αντίστασης στην ινσουλίνη και στην υπερηχογραφική εκτίμηση των ωοθηκών. Θα πρέπει επίσης να αποκλειστούν άλλες παθήσεις που παρουσιάζουν παρόμοια εικόνα, όπως και να γίνει βιοψία του ενδομητρίου σε περίπτωση χρόνιας και χωρίς αντιμετώπισης κατάστασης.

Στην αντιμετώπιση του ΣΠΩ σημαντική βοήθεια προσφέρει η ελάττωση του σωματικού βάρους και η άσκηση. Επίσης φάρμακα που μπορεί να χρησιμοποιηθούν, ανάλογα με την περίπτωση, είναι: τα αντισυλληπτικά δισκία και ειδικά αυτά που περιέχουν αντιανδρογόνα, η οξεική μεδροξυπρογεστερόνη, αντιδιαβητικά φάρμακα, η κιτρική κλομιφαίνη για πρόκληση ωοθυλακιορρηξίας κ.ά.

Close Menu