Αμνιοπαρακέντηση – Τι Είναι & Πότε Γίνεται;

Η αμνιοπαρακέντηση είναι μια διαγνωστική επεμβατική εξέταση, η οποία αφορά στην ανάλυση DNA, κυττάρων και μεταβολιτών στο αμνιακό υγρό. Γενικά, τα κύτταρα του αμνιακού υγρού προέρχονται κατά κύριο λόγο από το έμβρυο. Έτσι, τα χρωμοσώματα των συγκεκριμένων κυττάρων είναι ίδια με εκείνα του εμβρύου.

Υπό υπερηχογραφικό έλεγχο, διέρχεται από το δέρμα της κοιλιάς της μητέρας μια εξαιρετικά λεπτή βελόνα. Η συγκεκριμένη βελόνα είναι πιο λεπτή από εκείνη που χρησιμοποιείται στη βιοψία χοριακών λαχνών. Στη συνέχεια, λαμβάνονται από τον αμνιακό σάκο γύρω από το έμβρυο 15-20 ml αμνιακού υγρού. Έπειτα, αυτή η ποσότητα αποστέλλεται στο εργαστήριο.

Το αμνιακό υγρό που λαμβάνεται μέσω της αμνιοπαρακέντησης αποτελείται από ούρα του εμβρύου. Έτσι, η ποσότητα που λήφθηκε προς εξέταση αναπληρώνεται μέσα σε λίγες ώρες. Η συγκεκριμένη διαδικασία διαρκεί ένα λεπτό. Αμέσως μετά, ακούμε την καρδιά του μωρού.

Πονάει η αμνιοπαρακέντηση;

Γυναίκες, οι οποίες έχουν κάνει αμνιοπαρακέντηση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, υποστηρίζουν ότι η αμνιοπαρακέντηση δεν πονάει. Ωστόσο, ενδεχομένως υπάρξει μια μικρή δυσφορία, με την έννοια της πίεσης. Γενικά, στο Γυναικολογικό Μαιευτικό Κέντρο Gynaika Plus δεν χρησιμοποιείται τοπικό αναισθητικό, καθώς η βελόνα της αμνιοπαρακέντησης είναι πιο λεπτή από εκείνη του τοπικού αναισθητικού.

Ποια χρονική περίοδο πρέπει να γίνει η αμνιοπαρακέντηση;

Μετά τη 15η εβδομάδα κύησης και μέχρι το τέλος της εγκυμοσύνης, μπορεί να γίνει αμνιοπαρακέντηση. Ωστόσο, ως ιδανικό διάστημα προτείνεται η περίοδος ανάμεσα στη 16η και 20η εβδομάδα κύησης. Επιπρόσθετα, ανώτατο όριο για να πραγματοποιηθεί χρωμοσωμικός έλεγχος προτείνεται η 32η εβδομάδα της κύησης. Ο λόγος είναι ότι υπάρχει αυξημένη διάλυση του αμνιακού υγρού, η οποία καθιστά πιθανότερο να μην υπάρχει αποτέλεσμα από το εργαστήριο μετά από αυτό το στάδιο κύησης.

Ποιες είναι οι ενδείξεις ότι χρειάζεται να γίνει αμνιοπαρακέντηση; Τι ενδέχεται να αντιμετωπίσει η γυναίκα μετά;

Ενδείξεις που υποστηρίζουν την πραγματοποίηση αμνιοπαρακέντησης είναι οι εξής:

1. Ανάγκη για τη διάγνωση χρωμοσωμικών ανωμαλιών και γενετικών συνδρόμων, βάσει κληρονομικού ή ατομικού ιστορικού, λόγω συγγενών δομικών ανωμαλιών του μωρού, ή και βάσει υψηλού κινδύνου για χρωμοσωμικές ανωμαλίες από το πρώτο τρίμηνο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, κρίνεται αναγκαίος ο έλεγχος του εμβρυϊκού καρυότυπου, προκειμένου να γίνει διάγνωση.
2. Ο έλεγχος γονιδιακών νοσημάτων. Τέτοια μπορεί να είναι η κυστική ίνωση, η μεσογειακή αναιμία, η αιμορροφιλία και ο έλεγχος πατρότητος.
3. Ο έλεγχος μεταβολικών νοσημάτων.
4. Ο έλεγχος συγγενών εμβρυικών λοιμώξεων, όπως είναι η Τοξοπλάσμωση.
5. Ανακουφιστική / εκκενωτική αμνιοπαρακέντηση σε περίπτωση πολύ αυξημένου αμνιακού υγρού. Στόχος είναι να αποσυμφορήσουμε τη μητέρα από την πιεστική συγκέντρωση αυξημένου αμνιακού υγρού μέσα στη μήτρα.

Μέσα στο πρώτο 24ωρο, είναι πιθανόν η γυναίκα να νιώσει πόνους περιόδου. Επιπρόσθετα, ενδέχεται να αισθανθεί πόνο στην κατώτερη κοιλιακή χώρα. Αυτά είναι φυσιολογικά επακόλουθα της αμνιοπαρακέντησης. Επίσης, σε ορισμένες περιπτώσεις, φυσιολογική είναι και η σταγονοειδής κολπική αιμόρροια.

Η λήψη κάποιου απλού και ασφαλούς για την εγκυμοσύνη παυσίπονου δισκίου είναι βοηθητική σε πολλές περιπτώσεις, σε συνεννόηση με τον Γυναικολόγο, Λαπαροσκόπο και Χειρουργό Μαιευτήρα Dr. Μανώλη Δουλγεράκη.

Ωστόσο, δεν είναι φυσιολογικό η γυναίκα να παρουσιάσει:

• Οξύ κοιλιακό άλγος
• Πυρετό
• Κοιλιακή αιμορραγία
• Εκβολή αμνιακού υγρού (να “σπάσουν τα νερά”).

Αν παρουσιαστεί κάτι από αυτά, είναι απαραίτητο η έγκυος να ζητήσει άμεσα ιατρική συμβουλή.

Πότε είναι διαθέσιμα τα αποτελέσματα; Ποιοι είναι οι πιθανοί κίνδυνοι;

Γενικά, τα πρώτα αποτελέσματα για χρωμοσωμικές ανωμαλίες, όπως για παράδειγμα το σύνδρομο Down, είναι συνήθως διαθέσιμα μέσα σε δύο με τρεις ημέρες. Ο καρυότυπος του εμβρύου, δηλαδή η καλλιέργεια, καθώς και πληροφορίες για άλλες ανωμαλίες, σύνδρομα ή νοσήματα και λοιμώξεις, είναι συνήθως διαθέσιμα δύο εβδομάδες από την εξέταση.

Η διεθνής βιβλιογραφία περιγράφει ότι υπάρχει σε 1/1000 περιπτώσεις κίνδυνος αποβολής. Πολύ μικρό είναι και το ποσοστό του κινδύνου για μητρική λοίμωξη, συγκεκριμένα 1/1000. Για αυτό και συνιστάται καταγραφή της μητρική θερμοκρασίας για δύο εικοσιτετράωρα μετά την αμνιοπαρακέντηση. Σε περιπτώσεις εμπυρέτου, συνιστάται κλινική εκτίμηση, ενώ είναι πιθανό να χορηγηθεί αντιβιοτική αγωγή.