Περιεχόμενα
Ινομυώματα και Εμμηνόπαυση: Γενικά Στοιχεία
Το 50% των γυναικών στην Ελλάδα, οι οποίες φτάνουν στην εμμηνόπαυση, εμφανίζουν ινομυώματα.
Ακόμη, 1 στις 3 Ελληνίδες παρουσιάζει ινομυώματα στη μήτρα έως την ηλικία των 35 ετών, σύμφωνα με στοιχεία από επιστημονικές έρευνες.
Επίσης, ινομυώματα παρουσιάζουν το 12,6% των Ελληνίδων που υποβάλλονται σε εξωσωματική γονιμοποίηση, το 25% των γυναικών που επιζητούν δωρεά ωαρίων καθώς και το 2,7% αυτών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Τέλος, να σημειωθεί ότι η συχνότητα παρουσίασης ινομυωμάτων στο γενικό πληθυσμό έχει ποσοστό από 20% έως 40%.
Ινομυώματα και Εμμηνόπαυση: Επιπτώσεις
Τα πολύ μεγάλα ινομυώματα που είναι εξωτερικά της μήτρας μπορεί να προκαλέσουν τα εξής:
- Αυξάνουν την πιθανότητα για αποβολή στο πρώτο τρίμηνο.
- Επιφέρουν διαταραχή στην ενδομήτρια φυσιολογία καθώς και ανωμαλίες στην αγγείωση του μυομητρίου.
- Έχουν αρνητικές επιδράσεις στη συλληπτική λειτουργία των σαλπίγγων.
Ακόμη, την ίδια στιγμή τα εσωτερικά ινομυώματα της μήτρας έχουν τις παρακάτω επιπτώσεις:
- Δυσκολεύουν την εμφύτευση εμβρύων όταν γίνεται εξωσωματική γονιμοποίηση.
- Παρακωλύουν τη φυσιολογική σύλληψη και διακίνηση που έχουν τα σπερματοζωάρια.
Ινομυώματα και Εμμηνόπαυση: Θεραπεία
Συνήθως, τα εξωτερικά υπορογόνια ινομυώματα της μήτρας δεν εμποδίζουν τη γονιμοποίηση και μάλιστα εάν έχουν σχετικά μικρό μέγεθος (δηλαδή μικρότερο από 4 εκατοστά), τότε δεν απαιτείται να αφαιρεθούν. Αναφορικά με τα εσωτερικά ινομυώματα, όταν αυτά είναι μεγαλύτερα από 1 εκατοστό, τότε πρέπει να αφαιρούνται (με την τεχνική της υστεροσκόπησης). Γενικότερα, η καλύτερη τεχνική για την αφαίρεση των ινομυωμάτων αποτελεί η λαπαροσκοπική μέθοδος, διότι η συγκεκριμένη μέθοδος έχει πιο λίγες μετεγχειρητικές συμφύσεις και διαταράσσει πιο λίγο την ανατομία αυτής της περιοχής. Ωστόσο, η λαπαροσκοπική τεχνική αφαίρεσης των ινομυωμάτων αποτελεί μία λεπτή μέθοδο, όπως είναι και η ανοιχτή επέμβαση. Οι δύο παραπάνω τεχνικές μπορεί να έχουν και ορισμένους σπάνιους, αλλά παράλληλα ουσιαστικούς κινδύνους, οι οποίοι είναι οι εξής:
- Να γίνει ατυχής συρραφή και σύγκληση στην ενδομήτρια κοιλότητα.
- Να υπάρξει διεγχειρητική ή μετεγχειρητική αιμορραγία, με κίνδυνο το χειρουργείο να μετατραπεί σε ολική ή υφολική υστερεκτομή.
- Να δημιουργηθούν εκτεταμένες μετεγχειρητικές πυελικές συμφύσεις (ειδικά στις ανοιχτές τεχνικές).
- Να γίνει τρώση οργάνου (ουροδόχου κύστης, ουρητήρα, κλπ).
Βέβαια, στο σημείο αυτό να τονιστεί ότι η μετατροπή της λαπαροσκοπικής επέμβασης σε ανοιχτή επέμβαση δεν αποτελεί επιπλοκή, με την έννοια ότι προηγουμένως έχει συζητηθεί από το γιατρό προς την ασθενή και το περιβάλλον της ότι υπάρχει αυτή η πιθανότητα.
Ινομυώματα και Εμμηνόπαυση: Εξειδικευμένα Κέντρα Αντιμετώπισης με τη Λαπαροσκοπική Μέθοδο
Τα τελευταία χρόνια έχουν διενεργηθεί διάφορες λαπαροσκοπικές ινομυωματεκτομές σε εξειδικευμένα κέντρα. Η μέγιστη διάμετρος του τοιχωματικού ινομυώματος είναι 10 εκατοστά ή/και έως 14 εκατοστά για τα υπορογόνια ινομυώματα. Ακόμη, ο μέγιστος αριθμός ινομυωμάτων που αφαιρούνται από μία ασθενή είναι 14.
Μάλιστα, πριν από το 2000, από 20 γυναίκες που πραγματοποίησαν σε εξειδικευμένο κέντρο δεύτερη λαπαροσκόπηση, οι 12 (δηλαδή το 66% αυτών) δημιούργησαν πυελικές συμφύσεις. Αντίθετα, μετά το 2001, από 61 ασθενείς που χειρουργήθηκαν και ελέγχθηκαν επίσης με δεύτερη λαπαροσκόπηση, οι 23 (δηλαδή μόνο το 37% αυτών) δημιούργησαν πυελικές συμφύσεις.
Το χαμηλότερο ποσοστό βέβαια οφείλεται σε κάποιο βαθμό τόσο στο γεγονός ότι οι ασθενείς χρησιμοποιούσαν αντισυμφυτικά φάρμακα (Ικοδεξτρίνη 4% – Adept), όσο και στη βελτίωση των χειρουργικών μεθόδων. Ωστόσο, μετά από μία ανοιχτή χειρουργική επέμβαση, η πιθανότητα να δημιουργηθούν πυελικές συμφύσεις είναι παραπάνω από 90%.
Η λαπαροσκοπική ινομυωματεκτομή αποτελεί μία λεπτή χειρουργική τεχνική. Η εκμάθηση της συγκεκριμένης τεχνικής βασίζεται σε σωστές και ασφαλείς μεθόδους, ενώ απαιτείται να πραγματοποιείται με έμπειρη καθοδήγηση σε αναγνωρισμένα κέντρα εκπαίδευσης σε Ελλάδα ή εξωτερικό.
Πλέον, η πιθανότητα να γίνει ρήξη στη μήτρα σε κάποια μελλοντική εγκυμοσύνη είναι κάτω από 0,5%. Ακόμη, οι μετεγχειρητικές συμφύσεις που δημιουργούνται μετά από λαπαροσκοπική εξαίρεση ινομυωμάτων είναι πολύ λιγότερες σε σύγκριση με τις ανοιχτές τεχνικές, με την προϋπόθεση ότι τηρούνται οι κανόνες ατραυματικής
χειρουργικής.
Τέλος, παρόλο που άλλες συγκριτικές μελέτες βρίσκονται ακόμα σε εξέλιξη, προτείνεται να χρησιμοποιούνται διεγχειρητικά ή μετεγχειρητικά μέσα πρόληψης συμφύσεων, διότι η χρήση τους έχει ενδεχομένως αξία.